De voornaamste eis aan een lijmverbinding is dat de twee verbonden materialen bestand zijn tegen de belasting waaraan ze worden onderworpen tijdens het gebruik. Het gebruik van lijmen is niet zo intuïtief als het lijkt: wetenschap van hechting is een multidisciplinair veld, dat kennis vereist van de chemische samenstelling, natuurkunde, mechanica, reologie, ontwerp en techniek.
Wetenschap van hechting, of het onderzoek naar hechting, bestaat uit drie even essentiële onderdelen, die samen de basis van de lijmkeuze en lijmtechniek vormen.
De chemische samenstelling van een oppervlak bepaalt of een lijm voldoende contact maakt, wat zorgt voor hechting. Unieke factoren, zoals de reinheid en oppervlaktestructuur beïnvloeden de lijmprestaties. Oppervlaktewetenschap onderzoekt deze en andere eigenschappen, die van invloed zijn op het oppervlak van een ondergrond.
De unieke lijmchemie van een afzonderlijke lijm bepaalt gedeeltelijk de geschiktheid van de lijm voor een bepaalde toepassing. Chemie speelt niet alleen een rol bij het hechtvermogen van de lijm aan het oppervlak, maar ook de diverse chemische verbindingen reageren verschillend op belasting – krachten, temperaturen of omgevingen.
Verbindingsgeometrie of de vorm van een verbinding, zal invloed hebben op de prestaties van een lijmverbinding, net als de richting en intensiteit van de belasting. Niet alleen lijmen reageren anders op belasting dan mechanische en thermische bevestigingsmiddelen, maar ook de diverse ondergronden en lijmchemicaliën zullen verschillend reageren.
Een lijm is een stof die wordt gebruikt om twee materialen te verbinden. Sommige gebruikelijke vormen zijn 1- of 2-componenten reactieve lijmen, hot melt- en reactieve hot melt-lijmen en lijmen op oplosmiddel- en waterbasis.
Een tape is een strook folie en papier met een coating aan één of twee kanten om materialen te bevestigen of verbinden. Sommige vormen voor een duurzame montage zijn o.a. transfertapes, dubbelzijdige tapes, schuimtapes en hersluitbare verbindingen.
Leer over lijmvormen
Lijmen is een methode om twee materialen tot één geheel samen te voegen. Verlijmen kan als vervanging dienen of gecombineerd worden met traditionele thermische of mechanische verbindingsmethoden, zoals lassen, bouten, schroeven of klinknagels.
De voornaamste eis aan een lijmverbinding is dat de twee verbonden materialen bestand zijn tegen de belasting waaraan ze worden onderworpen tijdens het gebruik. Lijmen is een geavanceerd proces, waarbij verschillende factoren samenspelen om bij te dragen aan het succes
Hechtingswetenschappers onderzoeken de sterkte van een lijmverbinding om te zien in welke mate de lijm bestand is tegen de belasting van de toepassing.
Om te snappen wat de hechtsterkte inhoudt, helpt het te begrijpen hoe een lijm bij het verbinden werkt. De meest gebruikelijke meetmethode is de lijmverbinding uit elkaar te trekken. De benodigde kracht om de verbinding te verbreken, geeft de technici een inzicht in het gedrag van de lijm bij een bepaalde toepassing.
Leer over hechtsterkte.